Nynke de Jong schreef een blog op Viva en deze keer over Ik werk voor mezelf. Ze beschrijft zichzelf als een onhandige ondernemer die met dit boek opeens grip krijgt op ondernemerschap! De blog >>>

Ik werk voor mezelf
Mijn werkende leven begint zo’n beetje nu. Mijn échte werkende leven dan hè. En dat heeft nogal wat spreekwoordelijke voeten in de dito aarde.

Ik en mijn wislexie
Ik ga namelijk fulltime freelancen. Dat is heel eng, en leuk. Eerst dacht ik dat ik dat niet dorst. Dit kwam door a) onzekere tijden op de arbeidsmarkt en b) mijn totale economische en wiskundige onbekwaamheid. Mijn economiedocent op de middelbare school praatte op het laatst alleen nog maar met mij over wat ik mee had voor lunch, en mijn wiskundeleraar bevestigde dat ik leed aan iets wat ik zelf ‘wislexie’ had genoemd.

Allen polonaisewaardig
Maar goed, deze zomer kreeg ik zoveel leuke schrijfklussen aangeboden (echt hele leuke, waarover later meer, maar geloof me: ze zijn allen polonaisewaardig en roltoetervriendelijk), dat ik een beetje gek in mijn hoofd zou zijn als ik deze kansen niet met beide handen aan zou pakken.

Freelancen dus. Het liefst met een eigen bedrijf, voor de belasting, dacht ik zo. Nu moet ik daarover nog met de Kamer van Koophandel in conclaaf, maar goed. Toevallig kreeg ik een boek toegestuurd, waarover ik wel even een stukje voor Viva.nl zou mogen schrijven. Het boek is van Wim Korsten, en het heet ‘Ik werk voor mezelf.’

Huu, dacht ik
Het lag al tijden naast mijn bed. En elke avond dacht ik: ik moet dat eens gaan lezen, zodat ik straks niet voor joker sta bij de KvK. Maar zodra ik dan het woord ‘inkomstenbelasting’ las, sidderde ik van ‘huuuu’, gaapte eens diep, en viel ik in een diepe, diepe slaap.

Dikwijls droomde ik dan van een wereld waarin ik gewoon lekker stukkies kon tikken, en de rest wel voor me werd geregeld. Ik op een chaise longue, en een man met ontbloot bovenlijf die me druiven voerde en tegelijkertijd mijn belastingpapieren invulde.

Ik hou van handige overzichten
Dit kon zo natuurlijk niet doorgaan. Dus ik las het boek van Wim. En dat bleek een best handig boek. Het laat je nadenken over wát voor bedrijf je dan wilt opstarten, en het geeft handige overzichten van de dingen die je sowieso moet regelen.

Nu hoef ik geen bedrijfspand te huren (ik werk graag ongewassen in pyjama) en ook geen mensen aan te nemen (in groepsverband ongewassen in pyjama werken lijkt me een beetje ongemakkelijk), maar ook als je dat niet allemaal moet, is dit boek hartstikke handig.

Het is namelijk heel fijn om hoofdstukken zoals ‘begroting’ schaterlachend over te slaan. Althans: ik hoop dat mijn mannetje bij de KvK dat tegen mij gaat zeggen. En, nog een plus: er hoort een prachtige site bij, waar je ook allemaal handige handreikingen krijgt.

Dus nu begin ik voor mezelf, en volg braaf het checklistje van ‘Ik werk voor mezelf’. En daar word dit hele freelancen al een stuk minder eng door. Nog steeds scary als de hel, maar toch.